كوه و زلزله

با نهایت شادمانی، کتاب «برخورد منقار پرنده به لاله‌ی گوش»/ به قلم حسین باقری: که پژوهشی‌ست در اشعار منتشر شده‌ی دهه‌ی نود شمسی استاد #علی_باباچاهی با تکیه بر آرا‌ ٕ ژاک دریدا، توسط نشر پاتیزه: بوشهر، منتشر شد.چنان‌که در دیباچه کتاب آمده است: «نیروهای عظیمی در شدنِ این کتاب به من یاری رسانده‌اند که تا همیشه وام‌دار آن‌ها خواهم ماند و یاد آن‌ها را در دلم روشن خواهم داشت: استادان ارجمندم محمد مرادی، سعید حسام‌پور و کاووس حسن‌لی؛ دوستان فرهیخته‌ام عبداله رئیسی و سینا برازجانی؛ و خواهرزاده‌ی نازنینم امید باقرزاده؛ که «همه از همه زیباترند!».»همچنین از نشر پاتیزه و دوست عزیزم احمد فکراندیش نهایت امتنان را دارم؛ که «ناشران از همه زیباترند!».از سرکار خانم ایران رئیسی‌نژاد نیز بی‌اندازه سپاس‌گزارم که زحمت طرح جلدی چنین دل‌چسب را کشیده‌ است. حسین باقری، دی‌ماه ۱۴۰۲ كوه و زلزله...

به کوشش پژوهشگر و منتقد ادبی؛نقد و تحلیل اشعار دهۀ ۹۰ علی باباچاهی منتشر شدبوشهر – نقد و تحلیل اشعار دهۀ ۹۰ علی باباچاهی، نظریه‌‎پرداز و شاعر معاصر به همت حسین باقری در کتابی با عنوان«برخورد منقار پرنده به لالۀ گوش» از سوی نشر پاتیزه منتشر شد.نویسندۀ کتاب «برخورد منقار پرنده به لالۀ گوش» در این باره به خبرنگار خبرگزاری کتاب ایران (ایبنا) در بوشهر گفت: این اثر پژوهشی است در باب اشعار منتشر شدۀ علی باباچاهی با تکیه بر آرای ژاک دریدا که به همت نشر پاتیزه زمستان ۱۴۰۲ در ۱۵۰ نسخه به چاپ رسیده است.حسین باقری ادامه داد: این کتاب، دربرگیرنده ۲۲۳ صفحه و چهار فصل است که در ۱۰ گفتار به تحلیل و توصیف ۱۰ مجموعه‌شعر منتشرشده این شاعر برجستۀ معاصر در دهۀ ۹۰ شمسی می‌پردازد.وی، اشراف منتقد را بر جهان متن و ساختار یک اثر ضروری دانست و افزود: بدون تردید آگاهی از ساختار و عوامل برسازندۀ یک متن، زمینۀ درک دقیق‌تر آن را فراهم می‌سازد. بنابراین منتقد به موازات توجه به جنبه‌های ادبی یک اثر، ضرورت دارد به عوامل شکل‌دهنده و بافت آن نیز نظر داشت.باقری سپس با اشاره به خصیصه‌های شعری باباچاهی تأکید کرد: شعر علی باباچاهی که هم‌سو با جریان شعری دهۀ هفتاد از وجوه شعر شناخته‌شدۀ پیش از خود فاصله گرفته بود، بیشتر انرژی خود را معطوف فرم و تکنیک شعر کرد تا به‌گونه‌ای معنادار از عوامل معنی‌ساز و دلالت‌مند متن عبور کند.شاعر مجموعۀ «معشوقه در کشو» ادامه داد: باباچاهی در این دوره بنا به ضرورت، به شرح و بسط نظریه‌های ادبی پرداخته که شاکلۀ شعر دهۀ هفتاد و جریان‌های شعری زبان‌گرا را رقم زده بود. بنیاد نظری شعر باباچاهی در این دوره را تا حدود زیادی می‌توان، در پیوند با آرای اندیشمندان پساساختارگرا دانست که می‌کوشد هرگو كوه و زلزله...

هی روزگار، چه زود گذشت. وقتی در خلوت و تنهایی فیلم گذشته خود و ایام کودکی ام را در ذهنم مرور می کنم بعلت نداشتن سرگرمی در دوران بچگی، مثل همین دیروز بود که به جای اسب سوار لیتک litak می شدیم و در زمین خاکی گرد و غبار بلند می کردیم. وقتی قدرت فهم کنایه را نداشتیم و پدر یا مادر مان را اذیت می کردیم می گفتند: «کِرکُو سوار گردهgord سی خوش می گرده...». گاهی گرز هم می گفتند یا بعضی اوقات که مهمان و شب نشینی داشتیم بزرگان حرف کسی را می زدند یه نفرشان می گفتند: « که سی خوش گرد می جِیه...». من هم که حس کنجکاوی و خلاقانه کودکانه ام گل می کرد تا توی باغ گرز می دیدم دندون می زدم و می دیدم قابل جویدن نیست یا هر گاه تنها می شدم لیتک و یا شهاری می دیدم سوار می شدم و به جای اسب سوار می شدم و دور می گرفتم.یه «پاچال» داشتیم. سوار لیتک که می شدم مثل دیوار مرگ در پاچال دور می زدم و وقتی بی خبر مادرم که از راه می رسید می گفت: « آخیییی... بچیکو فارق فارقه. پاکی کلو وابیده. بخدا از علی آغا کلو بدتره».یه جارو ور می داشت و دنبالم می کرد می گفت «کلوشاپنگی» وایسا بینم. منم مثل بچه های امروزی با لیتککُو تک چرخ می زدم و فرار را بر قرار ترجیح می دادم.تا حالا هم معنی کلوشاپنگی را نفهمیده ام . با کودکان هم بازیم هرگاه علی آغا کلو را می دیدیم دوره اش می کردیم و اگر سوالی ازش می پرسیدیم جوابش همه این بود: « که خود دونی و رضا قاسو» . ولی سوار گرد را فهمیدم " گرد در اصطلاح متعارف به معنی پهلوان، یل، دلیر و شجاع است:دانی که چه گفت زال با رستم گرددشمن نتوان حقیر و بیچاره شمردبه هر حال امروز با استدلال قانع شدم که خیلی از افراد رده بالا هم گُرد وهم گرز می جوند ومدام سوار گرزند و همین حالا استنتاج کردم به معنی کلو كوه و زلزله...